Arystoteles, Polityka - fragmenty o demokracji i oligarchii
Demokracja jest wówczas, gdy wolni władają, oligarchia natomiast, gdy władzę dzierżą bogaci, jest to jednak tylko przypadkowa zbieżność, że pierwszych jest mnóstwom, a drugich niewielu, bo wolnych bywa wielu, a bogatych mało [...] nie ma tam demokracji, gdzie nieliczni wolni panują nad większością niewolnych [...].
Tak samo nie jest to demokracja, jeśli bogaci dzięki swej przewadze liczebnej górują [...]. Natomiast demokracja jest, gdy ubodzy wolni, przedstawiający większość, dzierżą pełnię władzy w ręku, oligarchia zaś, gdy rządzą ludzie bogaci i ze szlachetnych rodów, mimo że mniejszość stanowią.
Tak samo nie jest to demokracja, jeśli bogaci dzięki swej przewadze liczebnej górują [...]. Natomiast demokracja jest, gdy ubodzy wolni, przedstawiający większość, dzierżą pełnię władzy w ręku, oligarchia zaś, gdy rządzą ludzie bogaci i ze szlachetnych rodów, mimo że mniejszość stanowią.
Arystoteles, Ustrój polityczny Aten
VI. Objąwszy władzę w państwie przeprowadził Solon uwolnienie ludu, zarówno w danej chwili, jak i na przyszłość, zabronił bowiem udziela pożyczki pod zastaw osoby pożyczającego, a nadto zniósł długi czy to zaciągnięte u osób prywatnych, czy obciążające wobec państwa; nazywając to strząśnięciem ciężarów - sejsachteją.
VII. Według majątku podzielił ich [obywateli] na cztery klasy (...): pentakosjomedymnów, rycerzy, zeugitów i tetów. Prawo sprawowania urzędów (...) przyznał obywatelom z klasy pentakosjomedymnów, rycerzy i zeugitów, przydzielając przy tym godności każdemu stosownie do wielkości jego majątku; należącym do klasy tetów przyznał jedynie prawo udziału w zgromadzeniach ludowych i sądach.
Do klasy pentakosjomedymnów mieli być zaliczeni ci, którzy ze swego majątku mieli co najmniej 500 miar (medymnów) plonów suchych i płynnych razem, do rycerzy ci, którzy mieli 300 miar lub, jak twierdzą niektórzy, mogli utrzymać konia. (...) Do klady zeugitów należeli ci. którzy mieli 200 miar (medymnów) obu rodzajów, wszyscy zaś inni zaliczali się do klasy tetów (...).
VII. Według majątku podzielił ich [obywateli] na cztery klasy (...): pentakosjomedymnów, rycerzy, zeugitów i tetów. Prawo sprawowania urzędów (...) przyznał obywatelom z klasy pentakosjomedymnów, rycerzy i zeugitów, przydzielając przy tym godności każdemu stosownie do wielkości jego majątku; należącym do klasy tetów przyznał jedynie prawo udziału w zgromadzeniach ludowych i sądach.
Do klasy pentakosjomedymnów mieli być zaliczeni ci, którzy ze swego majątku mieli co najmniej 500 miar (medymnów) plonów suchych i płynnych razem, do rycerzy ci, którzy mieli 300 miar lub, jak twierdzą niektórzy, mogli utrzymać konia. (...) Do klady zeugitów należeli ci. którzy mieli 200 miar (medymnów) obu rodzajów, wszyscy zaś inni zaliczali się do klasy tetów (...).